Baba Ocağı mı, Siyaset Ağa Çiftliği mi?

CHP İstanbul İl Başkanlığı yönetimi mahkeme kararıyla görevden alındı, yerine Gürsel Tekin kayyum olarak atandı. Asıl tartışma bundan sonra başladı. Parti içinde birden bire bir nakarat dolaşmaya başladı: “Baba ocağı…”

• Özgür Çelik, “Baba ocağını, halkın evini kimse teslim alamaz.” dedi.
• Gürsel Tekin, “Baba ocağının kapısı kapalı olmaz.” diye konuştu.
• Genel Başkan Özgür Özel ise, “Bütün demokratları, CHP’lilerin İstanbul’daki baba ocağına sahip çıkmaya davet ediyorum.” ifadelerini kullandı.

İyi de nedir bu “Baba ocağı” sendromu?

Türkiye’de siyaset, gerçekten babadan oğula geçen bir miras mı? Koltukları 40 yıldır bırakmayanların, partileri sanki babasının çiftliğiymiş gibi yönetenlerin, siyaseti kendi tapulu malı gibi görenlerin masalı mı bu?

Kusura bakmayın ama Türkiye’de siyaset çoktan “ocağı tüten” bir yer olmaktan çıktı. Çünkü o ocaklarda 40 yıldır aynı odun yanıyor! Bir bakıyorsunuz, aynı isimler, aynı yüzler, aynı soyadları… Sanki siyasette “devretme belgesi” var.

Evet, durum tam da budur!

Türkiye’de siyaset bir türlü demokratikleşemiyor çünkü siyasetçiler, vatandaşa hizmet etmek yerine aşiret düzeni kuruyor. Parti binalarını da, koltukları da, makamları da sanki “baba ocağı” gibi sahipleniyorlar.

Ama gerçek şu: Siyaset kimsenin baba ocağı değildir. Siyaset kimsenin mirası, tapusu, çiftliği olamaz.

Bu milletin alın teriyle kurulmuş partiler, siyaseti kişisel saltanatlarına çevirmeye çalışanların malı değildir. “Baba ocağı” diye sahiplenilen o koltuklar, aslında halkın emaneti, halkın iradesidir.

Geçin efendiler, geçin bu baba ocağı türkülerini… Ocağın başında milletin değil, hep sizin kazanınız kaynıyor! Siyaset ağalarının değil, milletin evidir.

🔴 | Kerim ÖZTÜRK / 11.09.2025